Yanar Düzlər

Yanar Düzlər
Könlümlə dirəşir,
Sonsuzluqdan başlanan bir amansız çovğun,
Işıq saçır gözlərimə,
Alışqan dağlar, yanar düzlər.

Keçərmişlər bu dağlardan, bu düzlərdən,
Sevincək qızlar, şən çağlarda,
İyidlər boranlarda.
Yağarmışlar amansız yağışlar son baharda,
Ağlarmışlar coşqun bulaqlar, daş ürəkdən.

Səndə bu odlar sevinc doğurur,
Mənimsə ürəyimdə sökülür ürkülər, qorxular,
Yurd yanğınından, obasızlıqdan.

İtkin oymaqlar tövşüyür, dartınır,
Yollar qorxunc, könlüm çaşqın.
Yanar yurd nədir gözəlim, heç anırsan?

Dodaqlarım arayır mehriban yanaqlarını,
Saçların doğrudur, sevgi doğrudur.
Bax, dağın döşü yaman közərir!
Ildırımlar daşlanır, çiçəklər sovrulur,
Mələk ürkür, ulduz köçür.

Gəl, səs-səsə verib, çağıraq,
Daşqın suları, dəlisov yağışları.
Tehran, İyul 1993



Təbrizlə Görüş
Gəzmişdim səndən uzaqlarda,
Gənc çağlarımın tarla-tarla düzlərində, nə səfil!
İndi isə, başımda min bir-iki fırtına,
Alışır ürəkdə,
Yeni bir görüşdən çağlayan duyğu dalğaları.
Duydum ki, istək də, sevgi də, qayğı da,
Görüşündəki günəş-günəş sözlərin,
Sinəndəki salxım-salxım sevincindir.

Bir baxışla başa saldın çaşqın başımı,
Keçmişlər nə isə, fırtınalar nə isə,
Yaşatmışsan qoynunda,
O qocaman yurdumu,
Andım ki, doğrusan.
Təbriz, Avqust 1993 (Şəmsi- Mərizxanası, gecə yarısı)



Savalan
Boylanarkən sonsuzluğuna, dumanlı qatların,
Nə zəhmlidir, duruşun sənin,
Qurşaqlarında, yurdumuzun!

Sazaq burularkən çiyinlərindən, tutqun baxırsan,
Ürəyimə döyüntülər hündürdən salan zaman.

Durum, sevgilimlə gəlim qoynuna,
Yaylağında yayılsın sazımın səsi,
Parlasın şənlik ulduzları, qızlarının ay qabağında,
Dalğalansın sevgimiz, ocaq yanarkən,
Ayaq çalıb, qol açanda cananım, can alan zaman.

Dərinliyində gəzər əskidən əsir düşən çənlər,
Dərdimi söndürməz qoynundakı min duman,
Qartal qanadlanır yolaqlarından,
Nə dirəşirsən güneylərdə?
Yaddaşından baş qaldırır qan qadası,
Qorxunc çuxurlardan buludlara dalan zaman.

Yaramazdı, gətirdiyim o bir qucaq od şələsi,
Sıldırımlar çığrışır,
Çevik çapar at qoşdurur köksündə,
Zirvələrdən enib, İskəndər gəlir,
Qaraltıdan canlanır Qızılbaşlar,
Qoynunda qovuşur, xəyalımdakı itkin ordular,
Duyğularda pıçıldaşır əski səs dalğaları,
Nə zəhmlidir duruşun sənin,
Qurşaqlarında, yurdumuzun!

Sarılmışdım ətəyinə o çiskinli axşamda,
Yağış çiləyirdi gündoğandan günbatana,
Buz körpüdən qaynar dənizə kimi.
Sən də yaşarmışdın,
Qoynunda gürşad düşürdü, sinən tozanlıq idi,
Aşırımlarda alaçarpov yağırdı,
Söz deşirdi ürəyimi,
Səsim çatmadı, dilim yaramadı.
Tehran, Noyabr 1993


Ulduz Yolu
Uzanaraq məşriqin günəşli qılıncı gözlərimə,
Dağların sazağı sökülür birdən,
Xəyalım enir yaşıl düzlərə.
Sazaqdan bir titrək mahnı ayrılır,
Qoşulur xəyalımdakı düşüncələrə,
Qalxıram o dumanlı qatlara.

Əsrin o körpə çağlarından,
Bir ulduz daşlanır qaranlığıma,
Diksinir könlümdəki yorğun mələklər,
Xəyalım qoşulur axan ulduza,
Çırpınır ürəkdə dözümsüzlüyüm,
Boylanıram o varılmaz, çənli-toranlı qatlara.

Kainatdan köçür tələsik,
Saçaq-saçaq ışıq dalğaları, ipək taqələr.
Bir baxışla qıydığın, ömür boyu duyduğum,
Sevginin o sərt sancıları,
Sökülür bir çaxım ıldırım kimi,
Nur çiləyir yatmışlara, ayıqlara,
Bax, nə çırpınır qayalıqlara!

Bahar sevinci sarıldıqda könlümün budaqlarına,
Sıxıram sinəmə bir salxım ulduz,
Bir əlimdə günəşli qılınc,
Ürəyimdən dillənir titrək mahnı telləri.
Sıxlaşan buludlara yol çəkir gözüm,
Dirəşib yol açıram uzaqlardakı tufanlı qatlara.
Tehran, Mart 1994


Qızılözən
Yaşarmış, övhamlı meşələrdə,
Açılır dumanlı səhər,
Sürünüb gəlir uzaqlardan,
Zinə sular, körpə düşüncələr.

Səni ağlarmışlar səhər-axşam,
Soyuq bulaqlar, daş ürəkdən,
Uzaq yurdlara çatacaqsan, bilirəm.

O tay-bu tay qızlarının saçlarında,
Ağ gül, qırmızı gül, bir də sarı gül,
Dodaqlarda güləcəksən, bilirəm.

Ötüb-gəldin qaranlıqları,
Könül verdiyim Qızılözən.
Axşamlı meşələrdən,
Çiskinli-dumanlı döngələrdən,
Gözlərində sözün var.

Yaranmışdın damar-damar ıldırımdan.
Daşınarkən yazdan yaza,
Qonar oldun qızıl güllərin al yanağına.

Sürünərkən aranlarda,
İzlərin daşa döndü,
Özlüyündən dönmədin.

Gecə keçib, ay dolanıb, el yatıb,
Yurdumuzun damarından axır,
Coşqun sular, gür düşüncələr.
Açılacaq tezlikcə bir günəşli səhər,
Yurdumuzdan köçəcəksən, bilirəm.

O tay-bu tay oymaqların oyanır,
Sahillərində qızların sevinci gülür,
Gür sellərin baş alıb, günəşdən gəlir,
Sonsuzluğa süzəcəksən, bilirəm.

Yada sal keçmiş, dumanlı illəri,
O çağlardan gətirdiyin qucaq-qucaq gümüş idi,
Buludların illər boyu ağladığı neysanlar.

Ətəyində gətiribsən xatirələr, döngələrdən, buruqlardan,
Günəşli düzlərdən, kölgəli yurdlardan,
Aranlara varacaqsan, bilirəm.

Dalğalarında baş alıb gedir duyğu-düşüncələrim,
Dirəşib yol açırsan genişliklərə,
Oymaqları yarıb, yügürürsən,
Kükrəyib çırpınırsan qayalıqlara.

Dartınıb-çığıranda dözümsüzlüyüm,
Biçilib-doğrananda kövrək duyğularım,
Söz boğanda tutqun boğazımı,
Gür sellərin sahillərə daşar olsun.

Fırtınalardan keçdin,
Tarix sənə yol verir,
Günəş çimir genişliyində,
Min gəmi açıbdır dumana yelkənini,
Sonsuz dənizlərdə,
Yazlı yurd xatirələrin yaşar olsun.
Tehran, Aprel 1994


Qaranlıq Yol
Qaranlıqdan yol verdilər,
Yalqız, bu çöldən köçməyimə,
Oyuqlardan keçməyimə.

Qayalardan bir səs gəlir, dizlərim susur:
"Səni yola çağırmışlar!".

Baxıram ayın gözlərindəki soyuq düşüncələrə,
Qulağıma şırıltı gəlir,
Bulaqlar ürək dayağıdır.
İzlərimi tapmayacaqlar,
Sözlərimdən qara tikanlar bitəcək,
Dizlərimi tapmayacaqlar.

Çağırıram, səsim yaramır,
Qayalar səsləşir:
"Səni yola çağırmışlar...!".
Tehran, May 1994


Uyqu
Neçə mənzil aşıb, sərxoş gəlmişəm,
Nə bilim, çatıram hansı yurda mən.
Gərək ki, ötdüyüm qaranlıqlarda,
İtirdim bir çox dostu, canyananı.
Kimisi dindirirdi məni uyğu tək,
Kimisi mənə badə sunurdu.

Belindən köhlənimin gahdan aşırdım,
Dedilər, irəlidə hələ körpülər var,
Qulağım sevindi axar sulara, şırıltılara,
Bulağın sözündə sədaqət vardı.

Dirçəlmişdi yenidən sönük bir sevda,
Şəmatət kimi, kəskin sorğu tək,
Zəmanın didərək pərdələrini.

Bu axşam günəş ərkən batmışdı?
Yoxsa mən aranları haçan keçmişəm?
Haradır? Çatıram hansı yurda mən?
Köhlənim, yəhərim, yüyənim hanı?
Tehran, May 1995